زینب سهولی(دیر)

 

- به خودم و آنهایی که مثل من زمینگیر شدند...  

یه شب ستاره خانوم

از اون بالا صدام کرد        

چشای غرق نورش            

نگاه توی چشام کرد   

      *         *         *  

گفتم بله ! بفرما

ستاره ی طلایی

گفت : خیلی وقته ازما            

دوری مگه کجایی؟! 

    *         *         * 

دیدم که راستی راستی

از اسمون بریدم

دیگه  مث اون روزا

به بالا دل نمیدم 

   *         *         * 

شدم یه پا زمینی

با رنگ وبوی خاکی

پاهام گیر زمینه

دلم حسابی شاکی 

     *        *        * 

گفتم ستاره خانوم 

شرمنده ! وقت ندارم

اما شاید یه روزی

زمینو جا بذارم 

   *        *         * 

ستاره خنده ای کرد

خنده ی تلخ وسردی

انگار می گفت : عزیزم

تو با خودت چه کردی؟! 

                                            زینب سهولی /مربی فرهنگی کانون مرکز دیر