داستان بهشت

داستانی که در پایین می خوانید نوشته ی "آناهیتا یزدان شناس" عضو ادبی مرکز شماره ۲ بوشهر است که ۸ سال دارد  و در کلاس دوم دبستان درس می خواند. این داستان آناهیتا در مسابقه سراسری "بهشت" شایسته تقدیر شناخته شد و آناهیتا از مدیر آفرینش های ادبی و هنری لوح تقدیر و جایزه گرفت. آفرین به آناهیتا و آفرین به نوشته های زیبایش! 

 

به نام خدا    

یک روز خدا با خودش گفت :" بروم به بهشت زیبا سری بزنم و فرشته ها را ببینم."   

خدا بهشت را آفریده است . بهشت خیلی قشنگ است و در آسمان است . بهشت درخت های بلند و پراز برگ دارد. روی شاخه آنها شکوفه های سفید و صورتی است که بسیار خوشبو هستند. پروانه ها روی گلهای رنگارنگ و قشنگ می نشینند و می چرخند. در بهشت رودخانه هم هست و صدای آب خیلی زیباست .    

 اما آن روز که خداجون به هشت آمد دید که همه فرشته ها غمگین هستند و یک گوشه های آرام نشسته اند . خداگفت: " چه شده؟ شما که همیشه شاد بودید حالا چرا اینطور غمگین هستید؟"  

یکی از فرشته های زیبا گفت: " ما از شما خجالت می کشیم برای اینکه شما به ما گفته بودید که برایتان از کارهای خوب آدم ها بنویسیم اما ما نتوانستیم ؛ برای اینکه هیچ کدام از آدم ها خوبی نکرده اند."   

خدا گفت:" چرا اینطور می گویید؟"   

یک فرشته که بالش صورتی بود گفت:" من به زمین رفتم و کنار آدم ها قرار گرفتم آنها کارهایی می کنند که اگر بگویم شما دلتان میگیرد." 

یک فرشته هم که بالهایش یاسی بود به خدا جون گفت:"ما دلمان نمی خواهد که دل شما بگیردآخر شما بهشت را برای آدم های خوب که کارهای خوبی می کنند آفریده اید اما حالا هیچ کدام از آنها کار خوب و زیبایی نکرده است."     

خدا گفت:" شما راست می گویید اما من دلم نمی خواهد از بدی های آدم ها چیزی بشنوم .اما من خیلی صبورم شما بگویید آنها چه کارهایی کرده اند؟"     

فرشته بال صورتی گفت:"من به یک مدرسه رفتم و دیدم چند نفر یک دختر را که درسش خوب نبود مسخره کردند و او را نیشگون گرفتند."   

فرشته بال یاسی گفت:" من از تلویزیون دیدم که آدم های خیلی بدی هستند که روی خانه های خیلی از بچه ها بمب می اندازند .بچه ها پراز خون شده بودند و گریه زیادی می کردند. مادرهایشان هم گریه می کردند . تازه  آنها را از خانه هایشان بیرون هم کرده بودند ."     

بعد هم فرشته ها گریه کردند وآنقدر گریه کردند که در بهشت باران زیادی آمد.  

خداجون آرام گفت:" گریه نکنید شاید یک روزی همه بدانند که باید به همدیگر خوبی کنند . باید صبر کنیم اما امروز یک روز خوب است شما دوباره به زمین بروید و ببینید که آدم ها کارهای خوبی هم میکنند."      

فرشته ها به زمین رفتند و وقتی به بهشت برگشتند خیلی خوشحال بودند آنها به خداجون گفتند که آدم ها کارهای خوبی هم می کنند و به همدیگر خوبی و مهربانی می کنند.   

فرشته بال صورتی گفت:"خدای عزیز من دوباره به مدرسه رفتم و دیدم که یک دختر مهربان آن دختر تنها را دوست داشت و کمک کرد تا مشق هایش را خوب بنویسید و در زنگ تفریح هم مواظب بودتا کسی به او تنبل نگوید."  

فرشته بال یاسی گفت:" من هم یک مادربزرگ را دیدم که وقتی نشسته بود و نماز می خواند کمر و شانه هایش تکان می خورد . چادر او روی صورتش بود اما من دیدم که دارد گریه می کند و برای بچه هایی که خانه ندارند دعا می خواند."      

یک فرشته گفت :"من هم یک مامان و دخترش را دیدم که یواشکی یک عالمه لباس و خوراکی های خوشمزه برای بچه هایی که همه شان بدون بابا و مامان هایشان در یک خانه هستند بردند و و یواشکی هم برگشتند تا نکند که آن بچه ها خجالت بکشند که چرا خودشان مامان و بابا و پول ندارند تا خودشان این چیزهای قشنگ را بخرند."    

خدا خیلی خوشحال شده بود. خداگفت :" چقدر خبرهای خوبی برای من آوردید حالا دیدید که آدم ها خوبی هم می کنند.این بهشت را من برای آنها آفریده ام برای اینکه خیلی دوستشان دارم و آن ها هم مرا دوست دارند برای اینکه به همدیگر مهربانی می کنند."    

فرشته ها هم خوشحال شدند . آنها بال هایشان را باز کردند و خیلی آرام و قشنگ می چرخیدند و شعرهای قشنگ می خواندند.